Wanneer jouw slang overleden is kan je ervoor kiezen de huid van de slang opnieuw te gebruiken. Slangenhuid wordt namelijk gebruikt voor een aantal medische doeleinden. Het wordt gebruikt tegen keelpijn, ooginfecties, galblaasaandoeningen, stuiptrekkingen en aambeien.
De materiaaleigenschappen van slangenhuid liggen in het bereik van polymeer e-modulus. Dit maakt het slijtvast, maar het materiaal is relatief inelastisch. In tegenstelling tot de huid van zoogdieren, kan ze gemakkelijk barsten onder druk.
De opperhuid van slangen is een complex systeem, bestaande uit zes hoofdlagen. Dit zijn de heldere laag, het lacunaire weefsel, het stratum germativum, de binnenste schaallaag, de buitenste schaallaag en de lederhuid.
De buitenste schaallaag staat in contact met de ondergrond, terwijl de binnenste schaallaag in contact staat met de volgende schaal. Beide lagen hebben microscopische oppervlaktestructuren, die kunnen leiden tot iriserende effecten.
Verschillende slangensoorten hebben verschillende schubbenstructuren, maar de basispatronen zijn vergelijkbaar. Het maximum aantal rugschubben bevindt zich in de buurt van het middenlichaam. De rugschubben staan in oneven rijen. Ze helpen de slang zich vast te grijpen en te bewegen.
De verhoornde schubben beschermen de slang tegen schaafwonden en uitdroging. Sommige soorten hebben geregionaliseerde klieren, die nuttig zijn voor het aantrekken van partners en de verdediging tegen roofdieren.
Bovendien hebben slangen een barrière op basis van lipiden. Het helpt de slang zoet water van zeewater te onderscheiden, en helpt hem prooien in de buurt op te sporen.
Hoewel veel spirituele tradities dierlijke delen in magie hebben verwerkt, is het belangrijk voorzorgsmaatregelen te nemen bij het gebruik ervan. De huid is niet altijd veilig, en sommige mensen kunnen het irriterend vinden. Om bijwerkingen te voorkomen, moet je voor gebruik altijd een gezondheidsdeskundige raadplegen.